Vrijheid moet je vieren, bevrijders moet je danken, herinneringen moet je levend houden. We beschouwen vrijheid als iets vanzelfsprekends, iets dat er altijd is. Mijn opa en oma hebben mij uit eerste hand geweest dat het niet vanzelfsprekend is dat je vrij bent, dat je in alle vrijheid kunt leven en niet altijd bang hoeft te zijn. Hoe langer geleden die onvrijheid was, des te moeilijker wordt het om vrijheid echt op waarde te schatten.
Om dat besef levend te houden is constante aandacht nodig. Aandacht van iedereen voor iedereen. Het Vrie en Vrei concert van het Sittards Mannenkoor Si-tard en van de Oratorium-vereniging Sittard ondersteund door het Ensemble Conservatoire uit Nijmegenwas een mooie manier van aandacht geven. Deelnemers van dertien tot tachtig en een volle zaal gevuld met toeschouwers die werden omgeven door schitterende muziek. Het is jammer dat het concert maar een keer wordt opgevoerd. Eigenlijk zou het over twee weken nog eens moeten. Dan heeft de mond op mondreclame zijn werk gedaan en was de zaal zeker nog een keer gevuld!
Ik mocht de hele avond de plaatjes maken. De eerste keer dat de nieuwe camera ( Canon 7d mark II, tien uur oud) voor de echt aan de slag mocht. Ondanks mijn beeldgerichtheid, heb ik ook nog kunnen genieten van de muziek.
Een geslaagde avond!
.
.
