Het jaaroverzicht was niet compleet. Dat is niet erg, want dat wat ontbreekt is een apart bericht meer dan waard.
Tijdens de Disloop op 21 april kwamen twee belangrijke onderdelen van mijn leven bij elkaar. Ik maakte voor de organisatie de foto’s, dat was al maanden eerder afgesproken, maar dat mijn dagelijks werk op school ook een rol ging spelen had ik niet zien aankomen.
Een week voor het evenement werd er een onderdeel ingelast: de Run 4 Sanne. Sanne zat op havo-5 en ik had haar in het schooljaar steeds beter leren kennen. Ze kwam vaak bij ons binnenlopen om zaken te regelen. Er moest van alles geregeld worden omdat Sanne al lang erg ziek was en steeds achterstand opliep, die ze dan weer meteen wilde inhalen. Maar Sanne werd steeds zieker en begin april werd duidelijk dat Sanne het niet zou gaan winnen.
Wat er toen gebeurde, was, ondanks de trieste aangelegenheid, de meest indrukwekkende vertoning van solidariteit door medeleerlingen en leeftijdgenoten die ik ooit heb meegemaakt. Binnen een week melden zich 700 leerlingen en collega’s aan om te rennen voor Sanne, niet om haar beter te maken, maar om geld op te halen zodat ze haar grote droom waar zou kunnen maken: het noorderlicht zien. Sanne was op de markt aanwezig, high-five-de alle deelnemers en was, voor het eerst in haar leven, sprakeloos. En terecht: er gebeurde iets unieks, dat voelde iedereen die er bij was. Ik heb dat mogen vastleggen.
Sanne overleed op 26 juli. Voor iedereen die haar heeft gekend of heeft meegemaakt, zal Sanne altijd een voorbeeld van optimisme en levenslust blijven.
Het noorderlicht heeft er een kleur bij.
.
